Në mes të qytetit të heshtur të Selenicës, qendra e dikurshme kulturore qëndron si një kujtim i kohëve kur ky qytet ishte një qendër gjallërie dhe aktivitetesh sociale. Dikur, kjo godinë ishte zemra e komunitetit, ku të rinjtë dhe të moshuarit mblidheshin për shfaqje artistike, filma, dhe aktivitete edukative. Sot, muret e saj të plasaritura dhe struktura e dëmtuar flasin për një braktisje që ka zgjatur me dekada.
Fasada e ndotur nga koha dhe dritaret e thyera janë dëshmi e pastër e braktisjes sistemike. Oborri, që dikur mbushej me fëmijë dhe prindër është sot një hapësirë e zbrazët dhe e mbuluar nga barërat.
Kjo qendër, megjithatë, nuk është vetëm një simbol i shkatërrimit, por edhe një thirrje për kujdes dhe rikthim. Për banorët e mbetur të Selenicës, ajo mbetet një pikë referimi nostalgjik për kohët kur komuniteti ishte i bashkuar dhe i gjallë.
A mund të rindërtohet kjo qendër dhe të kthehet në një vatër të re kulture? Kjo është një pyetje që qytetarët dhe autoritetet lokale duhet të përballen, sepse shpëtimi i saj mund të jetë një hap drejt rigjallërimit të shpirtit të Selenicës.